W Polsce przepisy prawne pozwalają na oddawanie swojego ciała na cele naukowe czy dydaktyczne, a mianowicie na potrzeby badań naukowych, szkoleń lekarzy czy studentów medycyny. Podstawą prawną takiego działania jest ustawa o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z dnia 1 lipca 2005 roku oraz rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie organizacji i funkcjonowania banków tkanek i narządów z dnia 12 kwietnia 2016 roku.
Oddając swoje ciało na cele naukowe, można przyczynić się do rozwoju medycyny, a tym samym do poprawy zdrowia i jakości życia innych osób. Dzięki badaniom na ciałach ludzkich naukowcy mogą lepiej zrozumieć funkcjonowanie organizmu, co skutkuje opracowywaniem nowych leków, technik operacyjnych oraz metod diagnozowania chorób.
Ponadto oddając swoje ciało na cele naukowe po śmierci, można odciążyć swoją rodzinę od kosztów związanych z pogrzebem i aranżacją ceremonii żałobnej. Jest to szczególnie istotne dla osób, które nie mają rodziny lub bliskich.
Decyzja o oddaniu ciała na cele naukowe musi być podjęta za życia przez osobę zainteresowaną. Decyzję taką może również podjąć bezpośredni krewny zmarłego, jeśli nie pozostawił on odpowiednich oświadczeń. Ważnym elementem jest sporządzenie pisemnego oświadczenia w obecności dwóch świadków oraz notariusza lub lekarza uprawnionego do pobierania organów.
Następnie należy skontaktować się z jedną z polskich uczelni medycznych – to właśnie na uczelniach znajdują się banki tkanek i narządów, gdzie przechowywane są ciała oddane na cele naukowe. Uczelnia wyraża zgodę na przekazanie ciała oraz informuje o wszelkich formalnościach i procedurach.
W przypadku śmierci osoby, która zdecydowała się oddać swoje ciało na cele naukowe, rodzina musi niezwłocznie powiadomić uczelnię w celu ustalenia dalszych kroków. Ciało zostaje następnie przewiezione do banku tkanek i narządów, gdzie jest odpowiednio przygotowywane i przechowywane.
