Śmierć to wydarzenie, o którym nie można nie powiadomić najżywiej zainteresowanych. W związku z tym sięga się po różne metody, które mają za zadanie rozpowszechnić informacje tak o zgonie, jak i o planowanym pogrzebie. Dzięki temu wszyscy mogą stawić się na czas przy trumnie i godnie uczcić cześć zmarłej osoby podczas uroczystości żałobnych.
Istnieją dwa główne sposoby, w jakie zawiadamia się innych o śmierci. To klepsydra oraz nekrolog. Jeśli chodzi o pierwszą, to wiesza się ją w tych punktach okolicy, które mają największe szanse na dostrzeżenie. Jest to afisz umieszczany na przykład na tablicy ogłoszeniowej kościoła, na klatce domu zmarłego lub na słupie ogłoszeniowym. Na klepsydrze zawarte są najniezbędniejsze informacje. Widnieją tam dane zmarłego wraz z datą śmierci, a także godziną i miejscem pogrzebu. Wszystko to po to, aby ci, którzy są zainteresowani, mogli po raz ostatni pożegnać zmarłą osobę przed jej przejściem na tamten świat.
Nekrolog zawiera właściwie podobne informacje co klepsydra. Ogłasza je jednak w innym miejscu. Tego sposobu powiadomienia nie zamieszcza się na słupie czy na tablicy ogłoszeniowej, lecz w internecie czy na przykład w prasie lokalnej. Nekrolog jest więc czymś w rodzaju zapasowego powiadomienia na wypadek gdyby zainteresowane osoby nie trafiły w miejsca, w których rozwieszone są klepsydry. Ma też w swoim charakterze to, iż skierowany jest do szerszego grona odbiorców. Czasem ci, którzy przeczytają nekrolog, poprzestaną tylko na telefonie do opuszczonej rodziny bądź na samym wspomnieniu zmarłego.
Jak widać, o śmierci można informować na różne sposoby. To ważne, że w naszej kulturze istnieją specjalne formy, w których można zawrzeć najtrudniejsze słowa. Są one dostosowane odpowiednio do okoliczności i zawierają tylko to, co niezbędne. Dzięki klepsydrom i nekrologom to, co niejednokrotnie nie potrafi w pełni przejść przez gardło, znajduje właściwy sobie wyraz.
